Agata jest absolwentką. Od roku szuka pracy. Jakiejkolwiek. Mieszka z matką, która specyficznie patrzy na rynek pracy. Uważa, że żadna praca nie hańbi, nawet ta, która odziera z godności. Przecież w życiu chodzi o to, by je przeżyć za wszelką cenę. Agata ma spotkanie w knajpie. Twardy, który przeprowadza z nią rozmowę, nie pozostawia dziewczynie złudzeń – aby dostać pracę barmanki Agata musi wyrzec się ciała, bo każdy drink to element prostytucji. Agata ucieka z knajpy. Kłóci się z matką o to, czy ciało należy do niej, czy do pracodawcy. W Urzędzie Bez Pracy dostaje skierowanie na Kurs Sekretarek Katolickich, na którym kobiety uczone są uległości wobec mężczyzn – istot wyższych, którym winny służyć. Dzięki udziałowi w kursie otrzymuje zaproszenie na rozmowę kwalifikacyjną w firmie sprzedającej polisy na życie.

Rozmowa z Menadżerem przebiega pozytywnie i Agata przechodzi do kolejnego etapu rekrutacji. Teraz musi czekać na telefon. Aby coś ze sobą zrobić zgłasza się na Mityngi Świadomej Waginy – spotkania kobiet, które poszukując NOWEJ KOBIETY odrzucają stereotypy, ograniczające ich egzystencję do przewidywalnych społecznych ról. Potem oddają cześć własnym waginom, szukając w nich kontaktu z Pra-Ewą. Agata nie ma przekonania, czy jako kobieta jest przede wszystkim Waginą. Znowu idzie do Urzędu Bez Pracy. W finale Agata staje się licytowanym przez wszystkich towarem. Stawkę podbija Matka Agaty, która “sprzedaje” córkę, by ta, kiedyś, w przyszłości, mogła to samo zrobić kolejnemu pokoleniu kobiet. 

Napisałam ten tekst kiedy sama byłam bezrobotna i szukałam pracy. Od niego zaczęła się moja przygoda życia – pisanie. Jest to też pierwszy z moich tekstów, w którym poruszam temat tożsamości.  

“Agata”, poza wystawieniami w teatrach instytucjonalnych, miała ogromne powodzenie w teatrzykach szkolnych, studenckich, w domach kultury i w amatorskich kółkach teatralnych.

Fragment radiowej adapatcji sztuki można znaleźć tutaj.